PIRIN I WIETRZNY WICHREN – Góry Bułgarii

Pirin i Wietrzny Wichren

Nazwa gór pochodzi od Peruna, najwyższego bóstwa słowiańskiego panteonu, boga grzmotów i piorunów. I faktycznie, grzmiało nam często. Najpopularniejszym punktem wyjścia w góry jest miejscowość Bansko, czyli takie lokalne Zakopane. Dotarcie tutaj zarówno z Sofii, jak i po zejściu z Riły nie nastręcza większych problemów. W obu przypadkach podróż wiedzie przez miasto Błagojewgrad. W Bansku można zostać kilka dni, lub też po uzupełnieniu zapasów od razu ruszyć w góry. Pirin, mimo że niższy od Riły, ma opinię ładniejszych gór. Dominuje tutaj rzeźba polodowcowa, jest więcej jezior a granie są bardziej skaliste w porównaniu z sąsiadką. Jednym słowem – góry są bardzo malownicze, zapraszamy na szlak! 🙂

Pirin Trekking

Trasa: Bansko – Wichren – Melnik. Czas: 4 dni, Dystans: 60 km, Przewyższenie: 3979 m

Dzień 1. Bansko – schronisko Wichren
Dzień 2. Wschód słonca na Wichrenie – nocleg za schroniskiem w okolicach Todoria Porta
Dzień 3. Todoria Porta – Glavinska Porta – Goljan Tipic – Prevalski Cukar – Mozgoviska Porta – schron Tewno Ezero – przeł. pod Malka Kamenica
Dzień 4. Zejście do Melnika oraz degustacja tutejszych wyrobów winogronowych.
Wyjazd polecamy połączyć wraz z wycieczką w sąsiednie góry Riła

Z Banska do schroniska pod Wichrenem można podjechać lokalnym busem. Jest to dobry pomysł, ponieważ szlak wiedzie wzdłuż asfaltowej drogi, czasem stokiem narciarskim i jego niespecjalnie interesujące przejście zajmuje około 4h. Dużym plusem wejścia na Wichren spod schroniska* jest opcja ciekawej pętli, która powinna zająć Wam około pięciu godzin, razem ze zdjęciami i dłuższym pobytem na szczycie. Jeśli pogoda dopisze, warto rozważyć opcję wschodu Słońca. Szlak jest dobrze oznaczony, poruszamy się za czerwonymi znakami, jest dość stromo i męcząco, ale widoki podobno porywają. My widzieliśmy tyle ile widać na dwóch zdjęciach poniżej. Sam Wichren ma 2915 metrów wysokości, a ze schroniska musimy wykonać ponad 950 metrów przewyższenia. Po powrocie z Wichrena, dalsza trasa wiedzie w stronę schroniska Tewnoto Ezero. Odcinek pomiędzy schroniskami nie powinien zając więcej niż 5,5 h. Szlak jest koloru czerwonego, a do tego trzeba przyznać, że jest to cudownie widokowa trasa.

Szlak kieruje się w pierwszej kolejności w stronę Todorynej Porty. Od Dyłgoto Ezero czeka Was mocne podejście poprzez rumowisko głazów, poprzez zieloną kosówkę, aż na główny grzbiet Pirinu, skąd rozpościera się jedna z najpiękniejszych bułgarskich panoram.  Co ciekawe, w Pirinie naliczymy aż 176 krystalicznie czystych jezior, które w tutejszym folklorze są zwane oczami gór. Każde z nich jest pochodzenia lodowcowego i wypełniają dna tutejszych cyrków, w których odbijają się urwiste, czasem ośnieżone szczyty. Odcinek z Tewnoto Ezoro do schroniska Pirin jest szacowany na około 4 h. Natomiast na dalszą drogę do miejscowości Melnik warto zarezerwować 5 h. Łącznie, od Bańska przez Wichren, tych godzin uzbiera się 24. Melnik otaczają fascynujące piramidy z piaskowca, które tworzą wokół miasteczka oryginalny krajobraz. Na ich zachodnim skraju, około czterech kilometrów od miasteczka, przy naszej trasie, wznosi się Rożeński monastyr, jeden z najcenniejszych zabytków Bułgarii.

Pirin Podsumowanie oraz Mapy

*Jednak wydaje się, że jeszcze ciekawszym pomysłem będzie rozpoczęcie swojej wędrówki w Razłogu i dotarcie na Wichren przez Konczeto. Jest to piękna trasa, choć przeznaczona dla osób obytych z trudniejszym terenem. Całość trasy z Razłogu jest wyceniana na 9h. Po drodze, po około 3,5 h, dotrzecie do schroniska Jaworowa, a przed Wami będzie najciekawszy odcinek, odcinek ubezpieczony, widokowy i technicznie trudny.

Trekking można oprzeć na noclegach w schroniskach. Jest ich sporo i rozsiane są całkiem rozważnie. Biwakowanie na dziko w Parku Narodowym Pirin jest zabronione, jednak znaczna liczba turystów decyduje się na spanie pod namiotem. Wydaje się, że dużo wygodniej będzie wybrać kierunek marszu Bańsko-Mielnik, aniżeli odwrotnie. Po pierwsze, bywa tutaj niezmiernie gorąco, a im bliżej Melnika tym upały są bardziej odczuwalne. Ponadto dla niektórych zwieńczeniem trekkingu będzie kieliszek (albo i butelka) przepysznego lokalnego wina z którego słynie Melnik.

Legenda, legenda…..

Niegdyś Riła była kobietą i nosiła imię Riłka. Wbrew woli swoich rodziców postanowiła poślubić chłopca z gór, Pirina. Ślub był cichy, bez muzyki, pieśni, bez światków ani błogosławieństwa rodziców. Młodzi zamieszkali wysoko w górach. Urodziła im się dwójka dzieci, Iskar i Mesta. Podczas, gdy ojciec chodził na polowania, dzieci okrutnie się kłóciły, tak że wrzaskom i krzykom końca nie było. Co dzień Riłka wypraszała u Pirina by się nimi zajął, ale on był głuchy na jej prośby. W końcu, gdy kłótnie przybrały niespotykane do tej pory rozmiary, Riłka wypowiedziała znamienne słowa:

„Oby Bóg sprawił, żebyście się rozdzieliły i nigdy więcej nie widziały ani spotkały. Niech się was ludzie boją i niech przed wami uciekają. Obyście żyły z gadami, żabami i rybami. Obym i ja skamieniała, słowa więcej nie wypowiedziała, nie podniosła głosu by was zawołać. Obym miłości i miłosierdzia dla was nie miała. Drzewa niech będą mym potomstwem, ciałem moim niech się staną kamienie, łzy moje niech będą źródłami, z których będą wypływać rzeki i potoki. A woda w nich niech ma najwspanialszy smak na świecie. I dobry Boże, jeśli istniejesz spraw, by Pirin też skamieniał, nie chcę, by ludzie szydzili z niego i jego przeklętych dzieci.”

Ledwie skończyła wypowiadać słowa klątwy, niebo przecięła błyskawica, grom zagrzmiał i zamienił Riłkę w Górę Riłę, a jej mąż, będący na polowaniu zamienił się w Górę Pirin. Dzieci natomiast przemieniły się w rzeki. Córka Mesta, bardziej łagodna i potulna, oraz Iskar, gniewny i niecierpliwy. Od tej pory brat nie słyszał o siostrze, a siostra o nim. Matka czasem spojrzy w ich stronę, ale szybko traci dzieci z oczu. Pirin nigdy nie widzi syna, jednak wciąż martwi się o swego potomka. Dlatego jego strona w kierunku sofijskich pól jest ciemna i zielona. Częściej ojcowski wzrok pada na Mestę, wtedy się uśmiecha i rozchmurza.